Groot - Groter – Groots, de band van de laatste tien jaar is ongetwijfeld wel Coldplay geworden, die is uitgegroeid tot een heuse stadionband, in de voetsporen van een U2,  melodieus broeierige pop, die soms met de nodige bombast, breed uitwaaierende arrangementen, koortjes en meezingbare refreintjes vetter klinkt. Hun vijfde plaat , drie jaar na ‘Viva La Vida or death and all his friends’, is op en top afgewerkt, afgelijnd en is droompop bij uitstek , die de dagdagelijkse beslommeringen even opzij plaatst . Chris Martin en de zijnen durven wel eens aan plagiaat doen, maar bon soit, de songs op zich klinken goed, hebben een spannende intensiteit, verkopen goed en zorgen voor samenhorigheid, dus wie maalt er om … dat we horen we op songs als “Paradise”, “Charlie Brown”, “Every teardrop is a waterfall” en het afsluitende “Up with the birds” . Toch zien de heren nog Moeder Aarde en is er ruimte voor ingenomenheid en ballads, “Us against the world” en “U.F.O.”, die niet vies zijn van wat stroop. De U2 gitaarloops komen het sterkst naar voor op “Major minus”, maar The Edge zal het wel lekker met hen samenspelen, …  
Hitgevoelige Droompop , daar staat Coldplay nu garant voor en dat is hun uitgangsbord bij uitstek geworden .