The Haunted Youth - Muzikaal warm geknuffeld in de donkere kilte

Een van de betere Belgische bands nu is ongetwijfeld The Haunted Youth, die ons het voorbije jaar intrigeerden met prachtnummers, een zinderend Pukkelpop concert en onlangs met het debuut ‘Dawn of the freak’. Ze zijn nu begonnen met een succesvolle clubtour, en dié clubconcerten zijn zo goed als steeds uitverkocht. Hun indie-droompop met een ruwer randje slaat in, jong en oud(er) zijn onder de indruk , zowel van hun nummers als van hun concert, en vanavond ook net over de landsgrens in Noord-Frankrijk waar die Fransen en onze West-Vlamingen samen warm geknuffeld konden wegzweven in de donkere kilte …  

Ze brachten een debuut uit alsof het een best of was met een handvol sterke , overtuigende singles , ze wisten in volle coronatijd De Nieuwe Lichting naar zich toe te trekken, en “Teen rebel” werd hun statement voor een nieuwe soort verloren generatie.
Een sound om u tegen te zeggen die oud en jong verenigt met die gemoedelijk opbouwende, aanzwellende droomsongs die pop , rock , psychedelica en shoegaze mengt. Het klinkt lekker in het gehoor , is radiovriendelijk, goed voor in den otto , in de zetel , is goed om een danspas te wagen, er even tegen aan te gaan of je in vervoering te brengen .
Een goed uur lang werden we meegesleept in die muzikale wereld van Joachim Liebens , een wazige antister (zoals men hem durft te noemen) , die een hechte liveband rond zich wist te verzamelen om zijn nummers intensiteit , groove en diepgang te bieden .
In een donker lichtdecor die vooral blauw , paars en rood door en naast elkaar laat vloeien, stappen  we uitnodigend in die benevelde leefwereld, die eigenlijk al bij al niet te vrolijk klinkt , maar door de  klanken en melodietjes aangenaam, relaxt is, en die subtiliteit , finesse de hand reikt met een rockend hart en door de regelmatige pedaaleffects genadeloos wordt.

Het instrumentale “Dawn of the freak” leidde de set in , een beetje Morricone on keys . Een mooie aanloop naar puike sfeervolle, broeierige nummers als “Broken”, verdomd sterke poprockende opener door het gitaarspel, “Stranger” en het emotievolle , hemelse “I feel like shit & i wanna die”, de huidige single. Meteen opgezogen werden we in die unieke muzikale leefwereld. Soms mooi uitgesponnen als op “Gone” , iets verderop , die een integer, melancholisch en fris sprankelend karakter heeft. De sterkte zit  ‘em in die zalvende, repeterende ritmes, opengetrokken door noisy vertier ,met een natuurpracht voor zich van een vulkaanuitbarsting in de verte , waarvan je de lava ziet stromen in een eigen geplaveide weg. Intussen was doorbraak “Teen rebel” ook al gepasseerd , die kon rekenen op een sterk applaus. Elke keer kregen ze een warm onthaal en over de landsgrens is dit een opsteker en doet dit meer dan deugd.
‘Het klinkt goed , ik hou ervan om op die manier muzikaal op sleeptouw te worden gevoerd’, zei m’n partner; gitaar, bas, drums en die allesbepalende keys van het kwintet  tekenen het uit.
De vocals van Liebens worden mooi ondersteund door de andere leden . Het geeft kleur aan het materiaal en de liveset.
Het wisselende “House arrest” en het semi-akoestische “Fist in my pocket” (even zonder die keys) boden rust en deden ons totaal opgaan in die muziek.
“Coming home”, die niet kon ontbreken, duwt ons letterlijk naar een wereld aangenaam vertoeven, de lekkere melodietjes deinen uit naar één van hun favorits Oasis met” Cast no shadow”, die rock, hard-zacht, combineerde.

MGMT DIIV, War On Drugs , My Bloody Valentine, Oasis en 70s psychedelica, het zijn mooie referenties voor het opkomend talent Liebens alias The Haunted Youth, die iedereen in een volle zaal kon ontroeren en overtuigen . Puik werk van die gasten , die bijna het clubcircuit ontgroeien!

Support was het Noord-Franse Pastel Coast , een ideale geleider in het genre naar The Haunted Youth , met z’n drie, met hun zweverige, golvende sound, lekker voortkabbelend en heupwiegend.

Organisatie: Grand Mix, Tourcoing