In deze periode van het jaar gedenken we onze gestorven geliefden. In sommige landen gebeurt dit door middel van een waar feest, met drank en spijzen. Bij ons is dat door middel van een ingetogen bezoek aan het kerkhof. Mijmerend over vroeger. Voor mij persoonlijk past muziek als Black tot Doom Metal perfect bij deze sombere en geladen tijden. Waarbij we ons hart graag laten verwarmen door intensieve donkere die door merg en been gaan.
Unholy Congregation is een festival waar de Black en Doom metal fan aan zijn trekken komt, binnen een heel intieme omgeving. Dit festival ging door in een redelijk goed, maar zeker niet vol gelopen, zaal De Qubus in Oudenaarde. De sfeer was tijdens de hele avond gezellig, geladen en somber zonder echter de depressieve kant op te gaan.
Een verslag vanuit de donkerste krochten van de Hel.

Openingsact Darkest MIND (***) is een vrij nieuwe parel aan dat Black Metal firmament. De band bracht in 2015 een EP uit, maar voor de rest bleef het vrij stil rond deze West-Vlamingen. Echter achter de schermen werd noest verder gewerkt, en dat is ook live te merken. Want de bandleden vinden elkaar blindelings. Darkest MIND trekt alle registers vanaf begin tot einde open, en doet die poorten van de Hel al op een kiertje open gaan. Helaas blijft alles iets te veel hangen binnen die gezapige middelmaat, waardoor we toch niet compleet van onze sokken worden geblazen. Echter beschikt Darkest MIND wel degelijk over potentieel om ooit potten te gaan breken binnen dat typische Black Metal tot aanverwant gebeuren. De donkere walmen deden pijn aan de ogen, en dat is hoe we onze boterham Black Metal het liefst verorberen. Mits meer podium ervaring zien we de toekomst van deze band dan ook rooskleurig in.

Toen we A Thousand Sufferings (***1/2) in 2017 aan het werk zagen in Het Bos te Antwerpen schreven we daarover: 'A Thousand Sufferings brengen dus vooral een lekker potje doom/black dat aan de ribben blijft kleven. Waardoor we uiteindelijk toch over de streep worden getrokken.’ Deze band is ontstaan uit uiteenlopende bands binnen de Belgische Black Metal scene. Die ervaring binnen die scene zorgt ervoor dat een technisch hoogstaand potje black/doom wordt voorgeschoteld waar geen speld valt tussen te krijgen. Gitaar riffs snijden als vlijmscherpe messen door je vlees, en het drummergeroffel gaat telkens door merg en been. Maar het is vooral de opvallend rauwe en verscheurende stem van PJ Turlinckx dat ons het meest over de streep trekt. Die laatste beschikt dan ook over een stem als een klok, waardoor voornoemde poorten van de Hel nog meer open zwaaien.

Kabbelende beekjes, en een gezellige gezapige sfeer binnen een eerder donkere omkadering. Het zou - op de twee headliners na - toch wat de rode draad blijken vanavond. Want ook Urarv (***1/2) blijft angstvallig uit datzelfde vaatje tappen. De uit Noorwegen afkomstige Avant-garde/Black Metal band dompel je onder in eerder occulte sferen. Urarv timmert sinds 2003 aan de weg maar staat, volgens de informatie op de facebook van het evenement, pas voor het eerst in Benelux. De heren en dame hebben ondertussen hun kunnen voldoende bewezen. Trish Kolsvart is een begenadigde drumster die mokerslagen in het gezicht uitdeelt, en ook de baslijnen van Sturt raken een gevoelige snaar. Maar ook bij Urarv is het vooral die verschroeiende, en heel uiteenlopende, vocale aankleding die ons aangenaam verrast. Meer nog, de bijzonder tot de verbeelding sprekende stem van Aldrahn is duidelijk een meerwaarde bij deze band. Die trouwens avant-garde perfect met Black Metal weet te verbinden. Net als de voorgaande bands valt vooral op dat hier een band staat te spelen die nog steeds aan het groeien is, en dus vooral over enorm veel potentieel beschikt om potten te breken binnen dat typische avant-garde/black metal gebeuren.

De Belgische Black Metal band (Ars Veneficium ****), ontstaan in 2013, zorgt voor een eerste echt hoogtepunt op het festival. De heren brachten in 2016 het debuut uit 'The Reign of the Infernal King'. Een album dat op heel wat bijval kon rekenen. Op Holy Congregation blijkt de band goed in de markt te liggen, want plots staat de zaal toch heel goed gevuld. Ars Veneficium brengt Black Metal binnen een occulte achtergrond, met verwijzingen naar Satan en zijn gevolg. Als er een voorwaarde is waardoor ik bij dit genre pas echt over de streep wordt getrokken, is het vooral dat ik koude rillingen moet voelen tot het bot. Zowel instrumentaal als wederom vocaal, legt Ars Veneficium die lat torenhoog en drijft je voortdurend tot absolute waanzin. Waardoor aan die voorwaarde wordt voldaan. Missie geslaagd!

De Zweedse band Alfahanne (***1/2) tapt uit een heel ander vaatje. Deze band combineert verschillende stijlen binnen het rock en metal gebeuren - waaronder ook Black Metal - en zijn daardoor een vreemde eend in de bijt op dit festival. Pure black metal kun je dit niet noemen. Maar een donkere sfeer is wel degelijk merkbaar. Al lijkt deze Zweedse band vooral een lekker aanstekelijke rock feest te willen bouwen. Zo zijn er enorm veel interacties naar het publiek toe. Door deze feestelijke aanpak zorgt Alfahanne voor een beetje zon achter de donkere wolken waarrond dit festival is gebouwd.

Na enkele fijne concerten, waarbij we zeker en vast niet werden ontgoocheld, bleven we toch een beetje op onze honger zitten. Het was wachten op ultieme kleppers van formaat die ons echt compleet omverblazen. Die kregen we laat op de avond met twee top headliners. Hades Almighty (*****) zet de registers compleet open voor een wervelende finale waarbij kippenvelmomenten tot kroppen in de keel ons deel zouden worden. Vooral - wederom - die bijzonder aangrijpende vocale aankleding, deed de haren op onze armen recht komen. Of dat van angst of innerlijk genot is laten we in het midden. Hades Almighty slaagde echter vooral in zijn opzet, waar de vorige bands toch lichtjes faalden. Ze bieden een Black Metal set boordevol walmen van duisternis. Enorm intensief en vooral onaards aanvoelend, waardoor niet alleen de poort van de Hel compleet open gaat, maar ik ook mijn eigen demonen diep in de ogen kijk. Agressie, frustratie, pijn, dood en verderf het komt allemaal boven water bij Hades Almighty.
En dan moest de headliner van de avond nog komen.

Kon het nog intenser vroegen we ons af. Jawel. Hetroertzen (*****) voegt aan die wervelstorm van duistere krachten van zijn voorganger, scheppen occulte inbreng toe, waardoor je prompt in een Satanisch feest terecht bent gekomen. De demonische en vervaarlijk kijkende frontman bezweert en hypnotiseert zijn publiek door middel van een oorverdovende stem en uitstraling. Gerugsteund door muzikanten die al even verschroeiend uithalen, waardoor de temperatuur in de zaal tot een kookpunt stijgt. De band legt de lat zo duivels hoog, dat er geen doorkomen meer mogelijk is. Eens gegrepen door die donkere klauwen, voelt het aan alsof elk beetje levenssap uit je lichaam wordt gezogen. Jouw hart wordt verscheurd en je ziel brandt in voornoemde Hel.
De kaarsen op het podium versterken die intensieve donkere sfeer alleen maar, tot je op het einde van de set compleet murw geslagen in de hoek van de zaal - met het angstzweet op de lippen- totaal van de kaart achterblijft. Dit, en dit alleen, is het soort Black/Doom metal waardoor je één wordt met uw eigen demonen en in de strijd met het kwaad in jezelf.
Pure magie van de meest duistere soort strooit Hetroetzen over het publiek heen om deze avond op de meest donkere en occulte wijze in brio af te sluiten. Indrukwekkend!

Besluit: Unholy Congregation is een fijn en gezellig festival omgeven door walmen van duisternis. Binnen een intieme sfeer krijg je heel hoogstaande black metal voorgeschoteld, het ene wat beter geslaagd dan de andere. Helaas zat het geluid niet altijd even goed hadden we de indruk, maar wat sfeerbeleving betreft is dit een top georganiseerd optreden, dat was ons betreft voor herhaling vatbaar is.

Darkest MIND + A Thousand Sufferings + Urarv + Ars Veneficium +Alfahanne + Hades Almighty + Hetroertzen

Organisatie: Unholy Congregation