Desertfest 2022 - Kleurrijke sound in die stoner/psychedelica/doom
Desertfest 2022
Trix
Antwerpen
2022-10-14 t-m 2022-10-16
Erik Vandamme
 
De Trix was  op 14,15 & 16 oktober drie dagen vol gelopen voor een avontuurlijke wandeling in het wereldje van de stoner/doom/psychedelische muziek voor de nieuwste editie van Desertfest.
Desertfest trekt eigenlijk een breed publiek aan , gezien de organisatie niet vies is om buiten de grenzen van de genres te treden; maw bands en artiesten programmeren die hun grenzen aftasten en experimenteren. De uitnodigende club sfeer, met een gezellig terras buiten, met foodtrucks, de bijzonder intimite en gezellige sfeer die er drie dagen heerst, vormen een belangrijk onderdeel om dit verhaal tot een goed einde te brengen.  Al deze diverse,  aantrekkelijke elementen, het aanbod en de locatie tekenen dit festival.
Wij genoten drie dagen lang van deze kleurrijke sound in die stoner/psychedelica/doom.

dag 1 - vrijdag 14 oktober 2022
De uit Charleroi afkomstige doom/slugde band Hispÿn (****) opent het festival  op de gezellige Vulture stage, gevestigd in het Trix café, met een bijzonder emosound van verschroeiende riffs. De teksten van Hispyn zijn gebaseerd op de ervaringen van social worker Esteban Lebron-Ruiz, de zanger. Het klinkt donker en grauw en zowel de zang als de instrumentatie boeien .

Eén zelfde donker, mysterieus  kader horen we bij Dommengang (*****) op de Canyon stage, de bovenverdieping van Trix. Dommengang speelt gestroomlijnde riffs en slepende drums. Een kenmerkende ‘stoner’ bedwelmende klank, die je brengen naar woestijnlandschappen. Overtuigende set.

Op Desert stage, in de grote zaal van de Trix, kregen we een experimentele totaalbeleving van IIVII (*****) . Dit is het ambient gerelateerd project rond multi-instrumentalist Josh Graham (Red Sparowes, A Storm of Light) met gitaar en loops, geruggesteund van onheilspellende klanken en drums. IIVII huivert! Adembenemend. Het duo maakt gebruik van beelden op een reuzengroot scherm, die het filmische van dit project nog meer onderstreept.  Het is een set waarbij visuele effecten en de  intense klank samengaanEens binnengestapt in de wereld van IIVII is een terugweg niet meer mogelijk.

De uit Eindhoven afkomstige band Severant (****) steekt zijn voorliefde voor de '60/'70 muziek niet onder stoelen of banken. Hun psychedelische muziek heeft een donker randje.. Severant maakt het aanstekelijk, gedreven, boeiend. De Nederlandse band heeft voldoende potentieel om binnen de kortste tijd door te breken naar een  ruim publiek.

Pink Room (****1/2) is een Gents trio dat vertoeft in het wereldje noisepunk en garagerock. Ze brengen een eigenzinnige, gewaagde versie van het album 'Paranoid' van Black Sabbath, een belangvolle schijf voor iedere post-punk/new wave liefhebber, die zich ook verdiept in het metalgenre.
De band heeft Bart Baele (Speedözer, Tubelight), Lynn Claus (Ponykamp) en Jelle Denturck (DIRK.) uitgenodigd om dit huzarenstuk tot een goed einde te brengen, en slaagt dan ook met brio in zijn opzet.  Het slepende en sinistere dat zowel Black Sabbath als de plaat 'Paranoid' zo tijdloos maakt, blijft overeind staan.. Pink Room speelt sterk en verdeint alle respect om dit album te spelen.

Cave In (*****) mocht, achteraf bekeken, de Desertstage afsluiten. De band speelde een ‘headlinerwaardige’ set.  Knap hoe de band zich na het tragische overlijden van bassist Caleb Scofield herpakt heeft, niet alleen door het uitbrengen van de overtuigende plaat 'Pendulum', een versmelting tussen de grunge van Soundgarden en het betere metal werk, maar ook live zorgen Stephen Brodsky en C° voor energie! De verschroeiende riffs, de vunzige drumsalvo’s en de zang waren als mokerslagen … Wat een set!

Samavayo (****) uit Berlijn heeft reeds veel ervaring binnen de scene. Met 'Payan' krijgen we een waar meesterwerk in de stoner/psychedelica. Ook live blijkt Samavayo nog steeds tekeer te gaan als jonge wolven. Uiterst genietbaar gigje.

Acid Mammoth (*****) werd ons aangeraden. De Griekse band stond namelijk vorig jaar nog in Trix-café een indrukwekkende set te spelen. En inderdaad, Acid Mammoth was één van de hoogtepunten. Acid Mammoth haalt in de instrumentatie als in de vocals de sloophamer boven. Wat een pletwals! De vettige stoner/doom sound zinderde na door die verschroeiende sound. Schitterend.

De afsluiter op Desertstage dag 1 Brian Jonestown Massacre (***) is ook van een bijzonder kaliber. De indrukwekkende, groovy psychedelische sound is overtuigend en frontman Anton Newcombe heeft een lijzige stem. Helaas bleef de interactie naar het publiek beperkt; de swung ging soms uit het concert door de stiltes, toen de band bezig was aan het stemmen, en Anton een sigaretje opstak. Niettemin, we lieten ons gewillig meeslepen in dat intens, loom psychedelisch klankentapijt.

Geef ons dan maar Gozu (****) die met een stampende set van pure rock en stoner het Trix-café deed daveren. De muzikanten haalden lekker hard uit. Mokerslagen. De imposante verschijning alsook de zang van gitarist Mark Gaffney sprong in het oog. We sloten dus af met een ondoordringbare geluidsmuur.

dag 2 - zaterdag 15 oktober 2022
Zaterdag starten we met een typische stoner set door de Griekse band Half Gramme of Soma (****) . Een mooie woestijnstorm ontstond. Mooi binnen het genre.

"De band biedt in de instrumentatie als in de vocals vuurkracht. Het trio verstaat de kunst om verschroeiend uit te halen, donker en rauw, met een dosis humor"  schreven we over het optreden van Gnome (****) eerder dit jaar in N9, Eeklo. En dat is wat Gnome dus ook doet op de Canyon stage, die dosis humor met een duister, luguber kantje … zoals de clown in een circus vaak grappig uitziet, maar ook soms angst kan zaaien, slaan deze opgeschoten kabouters ook diezelfde weg in.. met een lach en een bittere traan tot gevolg. Muzikaal een energieke sound.

Tijd voor levende legendes op de Desertstage. Unida (****) - Unida is de band rond voormalige zanger John Garcia, die in 1995 na de split-up van Kyuss begon met Slo-Burn om later dan door te gaan met Unida. Garcia zelf is er nu niet meer bij, drummer Miguel Cancino en gitarist Arthur Seay laten zich omringen door een andere legendarische zanger Mark Sunshine (Elysium en Riotgod ). De band brengt lekkere old skool stoner, met een lekkere ondoordringbare geluidsmuur. Technisch sterk alvast.

Irist (****) doet Vulture stage op zijn grondvesten daveren door een wall of sound van doom en metalcore. De instrumentatie als de oorverdovende stem van brulboei Rodrigo Carvalho staan in voor een overweldigende gewaarwording. Wat een mokerslagen!

Slomatics (****) op z’n beurt was evenzeer de moeite . Slomatics overdonderde door een intens, lang doom sfeertje te creëren. De band brengt op meeslepende, bedwelmende wijze een hypnotiserend, duister sfeertje, eigen aan het genre. Een verslavende inwerking. Sjiek.

Naxatras (***1/2) was iets aparts. De band speelde fuzzy riffs, voegt keys toe en heeft een langdradige zang. Het creëert een vreemd aandoend sfeertje. De band tast grenzen af en experimenteert met klanken. Een avontuurlijke aanpak van een Griekse band, die niet iedereen aansprak.

Op de Vulture stage hadden we intussen de energiebom Rosy Finch (****1/2), een opzwepende sound van gitaar en drums, om je murw te slaan; daarnaast ook een bijzonder beweeglijke frontvrouw Mireia Porto, die een klok van een stem heeft, rauw en intens. Hier dus een overtuigend sludge feestje, een aanstekelijke wervelstorm, met een knipoog naar de jaren '90.

Radar Men From The Moon (****) heeft een nieuwe zanger Niels Koster. Zij zorgden voor een psychedelisch totaalbeleving. De man schreeuwt zijn keel schor en zet de trommelvliezen onder spanning. Maar ook de sound is de moeite , met verschroeiende riffs, en met twee drummers op het podium ontstaat een overdonderd, oorverdovend geluid.

De gereputeerde Amerikaanse doomband Pallbearer (*****) zorgt voor een rustpunt, dat er eigenlijk geen is. De ferm zware logge sound biedt geen lichtpuntjes. Het ietwat klein beetje licht komt door de kristalheldere stem van de imposante frontman. Een intens, duister , aanstekelijk sfeertje krijgen we , uniek aan de band. Ze tekenen dan ook voor één van de sterkste doom optredens op Desertfest.

We zagen de band My Diligence (****)  recent nog op Les Nuits Botanique. ''My Diligence ging als een diesel van start, maar eens het gaspedaal compleet is ingeduwd, werden we overdonderd door prachtige climaxen en werden we van onze sokken geblazen!'', schreven we. De nieuwste plaat ' The matter, the form and power' is een donker, duister fantasieprikkelend meesterwerkje. Ook live gaat het in diezelfde richting door de energieke aanpak, de sound gaat in uitersten, voortkabbelend, opbouwend, zwevend en explosief in een geordende chaos.

Op de bovenverdieping probeert Alunah (***1/2) ons met bezwerende danspassen en hypnotiserende vocals ons toe te laten in hun sprookjesachtige fantasiewereld, van griezelige wezens en liefelijke elfen. Een occulte totaalbeleving waar niet iedereen zich vermoedelijk kon in vinden; wij houden wel van die avontuurlijke aanpak, de lijn tussen lichtvoetigheid en bittere ernst, met een knipoog naar mystieke folklore en sprookjes uit onze kindertijd.

De sloophamer werd plots boven gehaald door Elder (*****) op de Desertstage.. De beste lange songs, o.m. “Compendium” klokt af op dertien minuten. Aan interactie doet de band niet echt, Elder laat zijn muziek voor zich spreken. De adrenalinestoten volgen elkaar op door de snaren die gespannen staan. Die sound krijgt meerwaarde door de beweeglijkheid van de zanger. Een doomsfeertje op z’n sterkst door dat klankentapijt.

Van het ene donkere straatje naar het andere, nu op de Vulture stage (of Trix-Café) waar The Necromancers (****) de strijd aangaan tussen donker en licht. Het is zo bijzonder aan deze band, die zijn inspiratie haalt uit religie, fantasie verhalen uit de Europese folklore en klassieke horror, voorzien van een vleugje humor , die subtiel de kop opsteekt; absurditeit wordtverbonden met donkere gedachtenkronkels. The Necromancers zijn trouwens  grootmeesters in het prikkelen van de fantasie, die je als luisteraar zelf mag invullen.

Weedpecker (****)biedt een psychedelisch totaalbeleving op de Canyon stage. De Poolse spacerock band vertoeft letterlijk in hogere sferen. De hypnotiserende klanken en de vernuftige vocals bieden een mooi aanvoelend bevreemdend sfeertje in het heelal. Toch iets aparts met die sound!

Een band zien evolueren in zijn kunnen is n al die jaren nog steeds de hoofdreden waarom we concerten blijven bezoeken, naast de voortdurende ontdekkingsdrang uiteraard.
Red Fang (*****) zagen we enkele jaren terug op Deserfest, ze bliezen ons toen letterlijk omver met een verschroeiende stoner sound. De band is geëvolueerd en uitgegroeid tot het  ultieme stoner rock fenomeen , die een waar oorgasme bezorgt. De ene riff na de andere schudt Red Fang uit zijn mouw, zonder oponthoud blijven ze doorbonken tot de muren beginnen te barsten. Red Fang sluit overtuigend dag twee af. Een knaller!

dag 3 - zondag 16 oktober 2022
Wij waren van plan om het op de derde festival dag wat kalmer aan te doen, het werd weer een marathon met zestien bands…
Openen deden we met Polymoon ( *****) de kosmische space-rock band uit Tampere, die met hun debuutalbum, ‘Caterpillars of Creation’ in 2020 een sterke indruk nalieten. Een fijne mix van progressieve psychedelica, dat een buitenaards sfeertje ademt, ietwat ongrijpbaar dat je enkel in het heelal terugvindt. Als het ware een reis naar verre planeten. Een spacy begin van de dag door deze Polymoon , met een tot de verbeelding sprekende frontman in vocals als uitstraling.

Pure rock’n’roll met verschroeiende gitaarlijnen en donderende drumpartijen horen we bij Plainride (****). De band deelde ferme uppercuts uit. Mooi om hen eens aan het werk te zien.

Van eenvoud naar messcherpe death metal, dan belanden we bij Incantation (*****) die op de Desertstage alle registers compleet open trekt. Incantation trekt een ondoordringbare, donkere geluidsmuur op met allerlei mokerslagen. Ook het publiek genoot met volle teugen van deze wervelstorm aan gitaar/zang en drums.

Terwijl we op de Desert stage werden geconfronteerd met de meest intense duisternis, brachten de twee andere podia op de derde dag een klein beetje licht aan het einde van die tunnel.
De Zweedse band Sleepwulf (****)zit in hetzelfde muzikaal bedje van Black Sabbath; die heavy metal sound zorgt voor positief gevoel van welbehagen, lekker stevig en energiek.

Ook de Noorse formatie Slomosa (***1/2) gaat energiek, aanstekelijk  te werk, met groovy ritmes en die herkenbare, psychedelische gitaarsound. Met die heldere vocals krijg je die typische 'Tundra rock ' . Een interessante trip, totaalbeleving.

De Poolse band Belzebong (***1/2) sleurt ons weer eens mee naar de donkerste krochten van de Hel, met een vuurkracht waarbij de geluidsmuur dreigt te worden gesloopt, en met een zekere occulte aankleding eraan verbonden. Het is hier meegaan in de trip naar de donkerste kant van je onderbewustzijn. Belzebong confronteert ons ermee!

Cities of Mars (****) combineert stoner met doom. Een groovy donker sfeertje dus. Gezapigweg brengt de band ons een strakke set; een lekkere mix van doom/postrock/sludge en donkere stoner viel in de smaak.

De uit Londen afkomstige stoner band STEAK (****)  bracht onlangs een nieuwe plaat uit 'Acute Mania' die een meer psychedelisch kantje van de band laat horen. Dat komt ook live tot uiting. STEAK dompelt ons gezapigweg onder in een dromerige, hypnotiserende, kleurrijke psychedelica, met toch een donker kantje.

Lucifer (***1/2), de Scandinavische doomrockband rond de Duitse zangeres Johanna Sadonis, haalt inspiratie bij heavy metal bands als Deep Purple en Black Sabbath en voegt er iets occults aan toe in die typische doom sound. Heel interessant allemaal zeker omdat ze dit combineren met hypnotiserende visuele effecten. Het zou moeten zorgen voor een onvergetelijke trip naar een fantasierijke omgeving, maar het gaat er allemaal nogal braafjes aan toe, waardoor we lichtjes op onze honger blijven zitten …

Geef ons dan maar de Italiaanse furie van Mr. Bison (*****) die op de Vulture stage alle registers open trekt en binnen een razend tempo tekeer gaat. Wat een uppercuts hier, letterlijk een pletwals. Het publiek geniet met volle teugen.

Stygian Bough (*****) , de samenwerking tussen Bell Witch en Aerial Ruin, is van nog een ander kaliber. De band brengt een mengeling van funeral doom en darkrock, door een intense, logge sound. We zijn ver werwijderd van de harde realiteit en we worden geconfronteerd met onze meest donkere kant. Klonk sterk.

Oorverdovend is een understatement bij Bongripper (***1/2) die vaak start vanuit een traag opbouwende doom, naar een climax toewerkt en de trommelvliezen onder spanning brengt. Een dreigende, krachtige sound dus van een band die grenzen aftast in de genres.

Hippie Death Cult (*****)  is een sludgy rock 'n roll-trio met een bevallige vocaliste, die een klokheldere stem heeft. Hippie Death Cult klinkt aangrijpend en sleurt je mee naar een tot de verbeelding sprekende wereld van een doom/sludge sfeertje. De band zet dan ook de Vulture stage in vuur en vlam. Er blijft iets opgewekt onderhuids in die donkere wereld . Wat een verschroeiende totaalbeleving.

Wucan (*****) zorgt op Canyon stage voor een occulte totaalbeleving, door de bezwerende sound en de vocals. Een band als Jethro Tull borrelt op door de flute in de sound. Wucan brengt alvast diezelfde mysterieuze, hypnotiserende , fantasieprikkelende sound , met een knipoog naar de folklore

We hadden al enkele donkere acts gezien, maar wat Wolves in the Throne Room (***1/2) in hun black metal achtige sound doet, is toch ook iets bijzonder. Een intens ritualistische sfeertje creëerden ze. Wolves in the Throne Room gaat in een razend tempo te keer. Een ondoordringbare geluidsbrij, die het licht niet toelaat. Verschroeiend.

We besloten toch nog even te 'verpozen' in Vulture stage , en lieten ons nog éénmaal onderdompelen in een intens sludge sfeertje, met Tons (****). Een emotievolle muzikale wervelstorm, de perfecte afsluiter voor deze boeiende derde dag Desertfest 2022.

Neem gerust een kijkje naar de pics @Romain Ballez
https://www.musiczine.net/nl/component/phocagallery/category/4383-desetfest-antwerp-2022.html?ltemid=0
Organisatie: Desertfest (Belgium)