Damon Albarn - Duizend-en-één ambachten in wondermooie muziek

Muzikale duizendpoot Damon Albarn bundelt  de uitgangspunten , de veelzijdigheid en de stijlen van z’n muzikale projecten samen in een solo album, live gebracht in stemmigheid, intimiteit , breekbaarheid en extravertie. Een louterende ervaring ,een katharsis in een filmisch beleven van IJsland, waar hij de plaat schreef; die de natuur met zijn landschappen, waters en z’n kilte, warmte uitdrukt in een klein anderhalf uur durende set.

In 2020 was hij bezig aan het voorbereidend werk van deze soloplaat , en zouden we in dat voorjaar al een tip van de sluier horen , maar toen gooide het coronavirus roet in het eten … Twee jaar later is de plaat af . ‘The nearer, the fountain, more pure the stream flows’ is een orkestraal avontuur in z’n tweede thuisland IJsland; het weer , de zee en de wijsheden zet hij met een rits muzikanten om in z’n landhuis aan de kust van Devon in een integer, pakkend, visionair album .
Vanavond maakten we kennis met zijn leefwereld in dit werkstuk, waar de songs van de plaat, mooi uitgewerkt, met z’n band en strijkersensemble, op elkaar volgden.
Anderhalf jaar coronapandemie heeft ons en Albarn in zijn greep gehouden , maar het werd letterlijk afgeschud in afwisselende fraaie nummers , die ergens het midden houden tussen het werk van Blur (pop), Gorillaz (worldgroove), The good, the bad, the queen (donkerte), z’n ervaringen in film-/opera-/theaterkringen (soundtrackgeluiden) en bands als Sigur Ros , Bjork (typical Iceland); bovenop creëert hij nog een dreigend, spannend doomdrone sfeertje op z’n Swans.
Hij heeft nog maar net in Nederland een paar concerten achter de rug met het Concertgebouworkest onder de noemer ‘symphonic loops’. Wat kan die man nog allemaal?
 
De titelsong zet meteen de sfeer, opener van de plaat als van de avond. In het donker zien we Albarn, die dus een soort drieluik voorstelt met verder “The cormorant” en de single “Royal morning blue”. Albarn plaatst op de half instrumentale , half gezongen nummers het pianogetokkel centraal , het is de rode draad, sober, lichtvoetig, dromerig en dreigend omlijst door z’n band en strijkers. Van minimal tot pop.
Elk instrument heeft z’n plaatsje , de pianotunes , de (verdwaalde) gitaarslides, de lapsteelgeluidjes (knipoog Swans) , de diepe (groovende) bas, de zachtstrelende , aanzwellende drumpartijen , de soundscapes-oriënterende keys, een verdwaalde blazer en de innemende , zwierige strijkers.
Een heerlijk , genietbare trip aan de IJslandse geisers , vulkanen , waar de eerste zonnestralen op ons gezicht priemt , de wind over ons heen waait, … “Royal morning blue” mondt uit in klassiek, groove en pop. Een warm applaus volgt na dit sterk kwartier.
Het instrumentale “Combustion” volgde en kon evenzeer nog worden toegevoegd in dit eerste geheel. Het klinkt zachtmoedig, zalvend als dreunend, noisy, experimenteel. Een soort misthoorn als instrument, door Damon zelf gespeeld, siert het nummer. Een mistig decor duikt op en doet een soundtrack opborrelen van mystery/sf films op z’n Stephen King/John Carpenter, denk maar even aan ‘The fog’ bijvoorbeeld.
Het publiek wordt meegezogen op de pianotunes van “Daft wader” , Albarm hitst het publiek op, handclaps volgen. De sound zwelt aan door een vol instrumentarium. Het klinkt zelfs dansbaar en barst uit in een lavastroom van fuzz en distortion . “Darkness to light” brengt opnieuw innerlijke rust door de sfeervolle , dromerige aanpak.
Zon , zee, een blauwe hemel , een IJslandse bries voelen we op het filmische “Esja” door de vibrafoon, de soundscapes. We wanen ons dus aan de kust , met het klotsende water en vogelgeluidjes om ons heen. Het gaat hier over in de groovende jazz van “The tower of Montevideo” en “Giraffe trumpet sea”,  een zachte , feller wordende en gedreven sound, die tintelt, sprankelt en dan terug uitdeint.
“Polaris”  roept ergens Gorillaz op , het werkt in op de dansspieren door de bas , percussie , harmonium en strijkers; “Particles” wuift ons uit .
Het uur ging zo voorbij , sfeervol wegglijdend in de IJslandse en Britse vlakte en de kust . Met een knipoog naar de orkestrale periode van Blur kregen we “The bollocked man”, een innemend “Island” en tot slot “Strange news from another star” , een nummer opgestoft van het ‘Blur’ album van 97, waarvan we “Beetlebum” en “Song 2” kennen . Het nummer werd sterk uitgediept , aangepakt met lapsteel , experimentjes en allerhande geluidjes.

Vanavond telt de ingetogenheid die het publiek ondergaat . Een andere Albarn zien we , die anders z’n publiek nauw betrekt ophitst .Een overtuigende set van een orkestraal project in een soloplaat, kleurrijk , intiem , die donker en licht weet te kruisen . De sing/songwriter en artiest die z’n duizend-en-één ambachten bundelt, en allerhande gevoelens speelt in wondermooie muziek.
Een tweede avond in de Bozar staat geprogrammeerd om de wonderschone sound en beelden vast te houden.

Neem gerust een kijkje naar de pics
http://musiczine.net/nl/foto-s/concert/bozar-brussel/damon-albarn-28-02-2022.html
Organisatie: Bozar, Brussel