Jazz is sinds vele jaren één van mijn favoriete muziekstijlen. Niet alleen door de warmte die het genre uitstraalt, maar vooral door de oneindige zin voor improviseren die zo eigen is aan deze muziekstijl. Commandor Spoon is zo een band die dat laatste heel hoog in het vaandel draagt. De heren raakten bekend als de jazz cats van Lefto. In april werd een eerste EP uitgebracht 'Introducing'. Met 'Declining' worden de jazz-wegen verder afgetast tot in het oneindige.
Commandor Spoon bestaat uit muzikanten die al heel wat uiteenlopende watertjes hebben doorzwommen en dat heeft ook zijn uitwerking op deze EP. De band bestaat saxofonist en componist Pierre Spataro, een artiest die in de Brusselse jazzscene ondertussen zijn sporen heeft verdiend bij o.a. Oyster Node en Rue Des Pecheries. Ook drummer Sammy Wallens kennen we van Oyster Node. Net als Pierre combineert deze laatste invloeden van jazz met pop, hiphop, Afrikaanse muziek en elektronica. Gitarist Florent Jeunieaux speelt bij bands als Murmures en La Chiva Gantiva en is bovendien studiomuzikant. Bassist Fil Caporali ten slotte, heeft wortels in de Braziliaanse muziek. De man ontving in 2016 de vermaarde Toots Thielemans Jazz Award. Om maar te zeggen, geen klein bier die band!
Dat is ook te merken aan de perfecte productie van deze EP. Nergens valt een speld tussen te krijgen. De perfectie zorgt er gelukkig niet voor dat deze heren een routineklus afwerken. Telkens voel je gewoon dat er inderdaad goed is over nagedacht, maar dat de typische spontaniteit die jazz tot een zo bijzondere muziekstijl maakt niet uit het oog wordt verloren. De heren gebruiken dit concept als een speeltuin waar ze zich ten volle kunnen in uitleven en vullen daarbij elkaar akelig perfect aan. De gezichten kijken allemaal dezelfde kant uit. Dat is minstens even belangrijk.
Hoewel elke song dezelfde titel draagt, is elk van hen gewoon enorm verschillend. Binnen elke song worden nieuwe bouwsteentjes verstopt die je bovendien op een heel ander dwaalspoor brengen. Bovendien grasduint de band dus niet alleen in jazzinvloeden, maar worden streepjes pop en elektronische muziek toegevoegd. Wat de band nog interessanter maakt om te ontdekken.
Kortom, Commandor Spoon verlegt meerdere grenzen binnen het jazzgebeuren en vindt de muziekstijl opnieuw uit. Dat zorgt ervoor dat deze band een unieke parel is in dat jazzgebeuren, één die je met verstomming zal slaan. Of hoe getalenteerde artiesten elkaar vinden binnen een concept en zorgen voor een soort magie die je maar zelden tegenkomt in jazz en aanverwante gebeuren.
Tracklist: Declining - Part I 06:37; Declining - Part II 05:01; Declining - Part III 06:34; Declining - Part IV 07:11

Blues/Jazz
Declining
Commandor Spoon