Vlaanderen leerde de uit Turnhout afkomstige singer-songwriter Jef Mercelis  kennen toen hij in 1992 de finale bereikte van Humo's Rock Rally, met o.m. dEUS, Nemo en The Sideburns, de voorloper van Novastar. Pas vier jaar later bracht hij met zijn band het  debuutalbum 'The Hopes & Dreams Of A Drunk Punk' uit. Het album en de live-optredens bereikten een schare trouwe fans, maar niet het grote publiek.
Hij begon zich ook toe te leggen op muziek voor (inter)nationale film- dans- en theaterprojecten. Het tweede album 'Western Union' volgde in 2005.  Hij deelde de affiche met John Parish en Mark Eitzel, produceerde albums van Quiet Stars en de in Berlijn wonende Leila Albayaty; hij speelde bij Rudy Trouvé's I H8 Camera.
Eerder dit jaar kwam een debuut single op de markt “Fortune”; de recensie kun je hier nalezen.
Ondertussen kwam ook een nieuw album uit 'White Flemish Trash', fijnzinnig en emotievol van aard.
Er is een overstuurde sound in de nummers, van zachte ballads naar lekker energiek. Ze improviseren , gaan buiten de comfortzone en durven experimenteren. Avontuurlijk dus. Luister maar eens naar “Fortune” en “White Flemish Trash” . "No Future” klinkt rauw en zachtmoedig.  Het meesterlijke “Low Motion” en de knetterende afsluiter “Extremandura” zijn een visueel totaal beleven.
De emotie drijft boven in de sound en Mercelis ontpopt zich als een ware crooner. Hij onderscheidt zich in een veelzijdige aanpak, die ons enorm overtuigt.

Fortune 3:36 Headlights 3:54 Lucky 2:58 Sparrows 3:54 The Great Maurice 5:49 U-Turn 3:40 White Flemish Trash 4:51 No Future 6:31 Low Motion 5:19 Extremadura 4:51