Abstract INC - Machiel Heremans - Mijn ambitie is om een verhaallijn te hebben, niet enkel bij de songs apart, maar ook dat de complete plaat een verhaal vormt

We leerden de formatie Abstract INC kennen midden de corona periode, tijdens een van de vele streaming optredens die we toen volgden, namelijk hun optreden op Leuven Jazz 2021 “Ze treden buiten hun comfortzone en balanceren tussen intimiteit, aanstekelijkheid en furieuze uithalen. We houden hen best in het oog in het genre …” schreven we.  Lees hier

Het jaar voordien had de band rond gitarist Machiel Heremans net een EP uit. Abstract INC is niet stil blijven zitten en heeft die corona periode goed doorstaan en stelt nu zijn full album ‘Goodbye Big Idea’ voor.
Naar aanleiding van deze release hadden we een fijn gesprek met Machiel. We keerden ook terug in de tijd, maar checken ook de toekomst en de ambities van de band alsook andere projecten waar Machiel mee bezig is.

Machiel ons laatste interview was in 2020 naar aanleiding van jullie eerste EP, we zijn drie jaar verder, hoe gaat het ondertussen met jullie?
Het contrast is groot met ons vorige interview, want toen hadden we midden in die corona periode inderdaad net een EP uit en hadden net een streaming gedaan. We zijn ondertussen gewoon blijven verder bouwen, en de plaat die er nu ligt is een beetje het resultaat van die evolutie die we hebben doorgemaakt doorheen die drie jaar. We blijven elkaar steeds beter vinden in onze muziek, en we blijven nog steeds groeien. Ik voel als componist en bandleider dat het niet stilstaat, dat is dus zeker een positieve evolutie die nu aan de gang is.

Sommige bands hebben het tijdens die corona periode opgegeven, maar jullie zijn blijven doorgaan, wat heeft jullie recht gehouden denk je? Of was die tijd een soort inspiratie?
Het is een beetje dubbel eigenlijk. Als muzikant, los van de bands waar we in speelden, was dit uiteraard geen gemakkelijke periode. Het was gelukkig maar tijdelijk, maar we hadden dus die EP midden in die corona periode uitgebracht. Ik had  soms toch het gevoel dat moest dat niet zo zijn geweest zijn, we er wellicht meer hadden uitgehaald dan nu het geval was. Doordat we misschien meer live hadden kunnen spelen, was het wellicht allemaal veel sneller gegaan. Langs de andere kant, die livestream in Leuven Jazz was een uitgelezen kans om ons alsnog te tonen aan een thuispubliek. En daar is toch ook wat moois uitgekomen.
En ook, we hebben daardoor mooi videomateriaal op de kop kunnen tikken.

Dankzij die streaming leerde ik jullie echt kennen, en is het wel in stroomversnelling gegaan, ik denk dat je door die streaming wellicht ook fans hebt kunnen aanspreken die je anders moeilijker had kunnen bereiken? Of is dat kort door de bocht?
Dat klopt zeker. Door het hele streaming gebeuren werd het mogelijk om letterlijk met een concert de huiskamer binnen te komen. Daarvoor was dit gegeven van concert video's vrij onbekend.
En het heeft ons als band natuurlijk ook doen nadenken over hoe we dat medium kunnen benutten en naar onze hand zetten. Daar kwam onze live-video ‘Groefje’ uit voort.

Uiteraard gaat dit interview over jullie full album ‘Goodbye Big Idea’, heeft die titel een bepaalde betekenis? Want je bent een vat vol ideeën zo blijkt uit die plaat…
Het is meer de contractie die in de titel zit. ‘Goodbye Big Idea’ is om de complexiteit van het leven uit te beelden; ik vergelijk het een beetje met de eindejaarsperiode, waar mensen plots een massa ideeën hebben wat ze het volgend jaar met hun leven gaan doen. dingen zoals stoppen met roken, drie keer in de week naar de fitness en die dingen. .. maar uiteindelijk komt daar vaak niets van in huis. Allemaal grote plannen, maar eigenlijk gaat het al mis als je te grote plannen maakt.  En eigenlijk heb je meer kans op succes als je het wat minder groots aanpakt in het leven.
Die tegenstellingen komen vaak terug in de titels, ik speel daar graag mee. ‘Algae Rhythm’ is bijvoorbeeld een woordspeling op algoritme en bijgevolg sociale media, waar zowel goede als slechte kanten aan zijn. Een goede kant is bijvoorbeeld de bereikbaarheid van je muziek, dat verbeterd is door die sociale media. Die contradicties daar draait het om in die song, maar is ook een rode draad doorheen de plaat.

Ik wil toch even terugkomen op sociale media, en trek de lijn even door. Het is een vraag die ik iedereen stel, maar je zet je muziek op Spotify of brengt een YouTube filmpje uit om je muziek te promoten, waarom dan nog een hard disc uitbrengen eigenlijk?
Dat is een goede vraag, voor mij is het uitbrengen van een plaat nog steeds een heel belangrijke mijlpaal voor een band of componist. Omdat het een verzameling vormt van een periode op zich. En dat kun je dus niet via sociale media doen.
Die plaat creëert ook een soort verhaallijn. Zo hebben we bijvoorbeeld in de studio een song opgenomen die niet op de plaat is verschenen. Omdat deze niet in het verhaal van de plaat past. De verzameling van die nummers en het medium zelf is zo interessant.
En ik merk toch dat zoiets fysiek in handen hebben nog steeds belangrijk blijft. Het blijft gewoon een grote meerwaarde voor een band, laat het ons daarbij houden.
En ook, sommige genres zijn wellicht meer op singles gericht en zo, maar dat is bij ons toch niet het geval, voor ons is een album in zijn geheel nog belangrijk..

De muziek is dus zeer divers, bij sommige songs gaat het werkelijk alle kanten uit, maar bij sommige zoals “Coffee with a tiny bit apocalypse please” hangt er een haast dreigend sfeertje in het begin, maar het eindigt zeer positief ,  net zoals bij een Apocalyps waar een deel van de mensheid het niet overleeft een ander deel wel. Wat denk je?
Het is zeer leuk dat het zo overkomt. De coffee is het positieve, en die Apocalyps dan weer het donkere. Het is dus zeker de bedoeling dat het zo overkomt ja. Ik ben daar als componist ook bewust naar op zoek, om een verhaal te vertellen en dat het dan iets visueel naar boven brengt bij mensen spreekt me aan.

Het daarop volgende ‘Telenetwerk’ brengt ons zelfs in een aanstekelijke feeststemming, het valt me op hoe je vaak uitersten opzoekt tussen lichtvoetigheid en een eerder experimenteel donker kantje.  Klopt dit hoe je te werk gaat of groeit zoiets natuurlijk?
Dat is zeer bewust, de tegenstellingen in de songtitels wou ik als componist dan ook bewust uitbeelden. Die tegenstellingen maken het allemaal interessanter en mooier. Maar we moeten wel op dat evenwichtspunt blijven, want als het te veel naar een richting dreigt te kantelen loopt het vaak mis.

Er zit dus duidelijk een verhaallijn in. Maar om even daarop terug te komen, één song staat niet op deze plaat. Paste die niet in het verhaal dan?
Ik was heel blij met de opnamen, het was een goede take.  Maar het was de bedoeling die balans vast te houden binnen de songs, en daar paste die song niet echt in het plaatje.
Het kan de sterkte van de melodie verminderen , als je daar iets aan toevoegt dat er te veel uitspringt. Het is dus de kunst die lijn te blijven aanhouden, en dan moet je soms keuzes maken, en mijn ambitie is om een verhaallijn te hebben, en niet alleen bij elke song apart, maar dat de complete plaat een verhaal vormt. En daar kon ik die song niet echt plaatsen, die sprong er wat te veel uit om te passen binnen dat verhaal. Vandaar. Maar ik had bij de opname ook bewust voor minstens acht nummers gekozen. Om net die vrijheid te hebben om het grotere verhaal te vertellen en indien nodig te kunnen schrappen in het opgenomen materiaal.

De plaat leest inderdaad als een spannend boek met een inleiding en nieuwe wendingen die het verhaal een andere richting stuwen. Wat ik me afvroeg, bestaat niet de ambitie om hier iets mee te doen naar Films of zo?
Die vraag is me nog al gesteld. Dat trekt me dus zeker aan. Maar ik had als bandleider gewoon het gevoel dat we eerst moesten bevestigen. Het visuele aspect is er, en ik hoop zeker dat het eens kan en zal gebeuren dat onze muziek wordt gebruikt voor films, dat is zeker een ambitie...

Zijn er eigenlijk al reacties geweest op de plaat?
Tot nu toe waren de reacties heel positief. Het publiek reageerde, op die concerten die we hebben gedaan, zeker positief. Dus dat ziet er allemaal goed uit.

Het is een plaat die weet te prikkelen, voor sommige mensen kan dat zeer confronterend overkomen. Ikzelf hou daar enorm van ... voor sommige zal dit toch een moeilijk te overbruggen oefening vormen, toch?
Je steekt als muzikant daar veel tijd en energie in, maar je moet je steeds bewust zijn dat niet iedereen ervoor te vinden zal zijn, dat is gewoon zo. Maar we moeten ook iets doen waar we onszelf goed bij voelen, en hopen dat het publiek ons daarin volgt.

“Waar ik naar op zoek ben is dat we een soort van wereld creëren rond de band. En daar sluit ik me als muzikant ook bij aan, veel van mijn voorbeelden hun muziek, hun composities, hun leven, dat is één wereld.” Ik denk dat je met deze plaat er perfect in slaagt. En toch krijg ik ook het gevoel dat je eindpunt (gelukkig) nog niet is bereikt. Er zijn zeker nog groeimogelijkheden? Welke richting zou je graag willen uitgaan, toekomst gericht?
Dat is ook zo, wat we nu hebben gemaakt is een momentopname. Maar er vallen nog zoveel dingen te ontdekken, iedere dag opnieuw word ik wel geprikkeld. Dus inderdaad, dat eindpunt is zeker nog niet bereikt. Er is nog voldoende inspiratie aanwezig, zoveel is zeker.

Wat zijn je verwachtingen met deze plaat, Welk publiek hoop je ermee te bereiken (of ben je daar niet mee bezig)?
De muzikant in mij denkt daar niet direct aan. Maar ik denk dat vooral mensen die houden van het avontuur binnen jazz zich in deze plaat en onze muziek kunnen vinden. Ik hoop dus vooral die avonturiers aan te spreken. Mensen die ervoor open staan, met een open geest. En ook van alle leeftijden natuurlijk. Maar dus vooral de muziekliefhebber met een brede smaak, en die open staat voor vernieuwing en avontuur.

Ik ondervind dat vooral de jongere generatie er van houdt, die willen voortdurend geprikkeld worden en passen dus in dat plaatje. Alleen worden jullie in dat hokje ‘jazz’ geplaatst, maar het jonge publiek kent jazz niet (of amper) …
Het valt me wel op als die jongere dan wel naar jazz luistert dat ze plots vaststellen hoe tof dit wel is. Je vindt in jazz nu eenmaal dat kleurrijke terug, en die diversiteit, alleen moet je mensen naar een jazzoptreden krijgen, en dat is niet zo evident. Het genre heeft helaas nog een stempel, terwijl het zo open en breed is dat iedereen zijn gading erin kan vinden. Helaas springt de media er ook niet altijd op, zodat de mensen ons niet kunnen horen. Hoewel we wel blij mogen zijn dat we op Radio 1 gedraaid zijn. Het zal een beetje een gevecht blijven, maar ik hoop en denk dat het een gevecht is dat langzaam maar zeker gewonnen wordt.

Om terug te komen op ambities en doelen, uit ons vorige interview, je lijkt dus min of meer je doel te hebben bereikt met deze plaat. Mooi. Hoe zie je het verder?
Mijn grootste doel, en dat is heel concreet, is blijven spelen met Abstract INC., op andere podia staan. En er zijn natuurlijk zalen waar ik van droom, zoals bv. Bozar of Flagey.
Verder vooral blijven evolueren. Nu zitten we nog op een momentopname waarbij de plaat uit is, maar dat nieuwsgierig blijven naar andere dingen … dat hoop ik dus nog heel lang te kunnen doen met deze band.

Het zou leuk zijn alvast, maar ik krijg het gevoel dat jonge talentvolle bands, zeker na die corona, minder kansen krijgen. Organisatoren spelen op veilig en boeken dus bands die bekend zijn en zalen of festivals uitverkopen. Merken jullie daar persoonlijk ook iets van dat het moeilijker wordt?
Het blijft ook wat dat betreft, pakken wat er te pakken valt. Maar de maatschappij verandert ook. Ik zou jaloers kunnen terugkijken op muzikanten die vroeger massa's cd’s verkochten. Maar ook al breek je moeilijker door nu, net die underground die aanwezig is maakt het ook zo inspirerend. Omdat de kwaliteit die deze jazzbands brengen zo goed is.

Om het antwoord compleet af te sluiten, zijn er nog andere projecten waar je mee bezig bent?
Ik heb nog het trio ‘Teddy’s Brain Drain’. Daarmee brachten we een EP uit in maart ‘23. En daar speel ik ook geregeld concerten mee. Dan heb ik nog het meer experimenteel duo met Jon Sensmeier met de naam ‘HEREMANS/SENSMEIER’. Daarvan volgt een eerste album in ‘24. Dan is er ook nog ‘No Wasabi’, met Rebekka Van Bockstal. En niet te vergeten, de band ‘Maanpaard’, van de tenorsaxofonist Joos Vandeuren van Abstract INC. Dus ja, we blijven zeker bezig.

Dat is een hele boterham, veel succes met de plaat en voor het nieuwe jaar