Voor hun tweede album trokken de Wevelgemnaars stadsgenoot Brent Vanneste (steak nr8) aan als producer. Een logische en terechte keuze lijkt mij na beluistering. Het trio brengt muziek met elementen van noise, stoner, alternative rock en indierock in. Een beetje zoals Foo Fighters, Everclear, Kyuss, Biffy Clyro, Monster Magnet etc
Dat levert negen tracks op. Opener “Bored Ass Tony” is meteen een mooie binnenkomer. Een sfeervolle intro, een stonerrock/grunge middenstuk dat zich tot een climax ontwikkelt tot aan het eind van de track. Mooie opgebouwde song. “The Cricket Sound” begint onheilspellend om dan plat gewalst te worden door de logge en zware bassen en de riffs. Krekels? Inderdaad, de vervormde herhaalde gitaaraanslagen doorheen de song kunnen daarvoor door gaan. “Dirty Allen” gaat wat verder op het elan van de vorige song maar is minder opvallend. “All Day” is wat lichter dan de voorgaande songs. Er gloort hier en daar een zonnestraaltje doorheen de donkerte. Het is een vrij catchy nummer ook. Zo ook met “Keep Your Secrets” dat een aanstekelijk refrein heeft. “Dead Inside” drijft weer op de zware gitaren en doet wat van ver aan Audioslave denken. We komen o.a. fijne baslijnen tegen op “My Friend Ed”. Het gitaarwerk galmt bij momenten, vooral naar het einde toe, wat de song wat opentrekt en een gevoel van ruimte geeft. Met “Smack Your Neighbour” wordt er jaren negentig gewijs afgesloten.
‘The Cricket Sound’ is een heel onderhoudend en fijn geproduceerd album geworden. Zeg maar een kopstootje en een kleine wervelwind. Een fijne ontdekking. Wie van rock, grunge en stoner houdt moet dit zeker eens checken. Verder weten de mannen van aanpakken want ze brengen niet alleen het album in eigen beheer uit ze hebben ook een eigen boekingskantoortje opgericht (headachemusicagency.be). Leve de DIY-aanpak dus.