We hebben altijd al gehouden van de venijnige, grillige gitaarpop van de Throwing Muses, de band van zangeres/gitariste Kristin Hersh. Midden de jaren ’90 bereikte ze met Bernard Georges (bas)  en drummer David Narcizo haar hoogtepunt met de cd’s ‘Red heaven’ (’92),  ‘University’ (’95)  en ‘Limbo’ (’96),  met een handvol interessante singles, “Counting backwards”, “Not too soon”, “Firepile” , “Bright yellow gun”, “Limbo” en “Shark” .
Van ’83 tot ’97 was de band actief, tot Hersh zich toelegde op haar solocarrière, en enkele projecten als 50 Foot Wave; het semi- akoestische “Your ghost” (met Michael Stipe, R.E.M.) groeide uit tot een muziekparel en is in ons geheugen gegrift. Hersh trommelt regelmatig de andere twee op, én ze zijn af en toe aanwezig bij haar soloacts. De drie  zijn erg goed op elkaar ingespeeld, wat ook na vanavond zichtbaar was.

The Throwing Muses waren een inspiratie en verademing binnen de ‘90s vrouwenrock voor o.m. The Breeders, Babes In Toyland, Juliana Hatfield, Elastica, Indigo Girls, L7, Luscious Jackson, Sleater- Kinney en Divinyls; recentere bands en dames  als Feist, Cat Power , Vivian Girls en Warpaint gaven hen als ‘muse’ aan; ze vormden binnen het bastion van Pixies, Nirvana, Pearl Jam, Dinosaur Jr en Buffalo Tom een goed tegenwicht. Hersh gaf kleur, elan en power aan female bands; eerder maakte Tanya Donelly , later Belly, nog deel uit van de groep; sinds 2002 is ze af toe nog eens te gast op enkele  reüniegigs. 
Throwing Muses stonden garant voor een levendige sound, ‘postpunk alternatieve gitaarrock’, om het mooi te omschrijven. De sound werd gekenmerkt door verrassende, boeiende en wisselende tempowisselingen; in de ritmes en dynamiek schuilden emotionaliteit en gevoeligheid. De songs, poëtische teksten en gevoelige inhouden, verhalen haar aanvoelen en beleven; haar scherpe, schreeuwende, krijsende en zalvende zang  zijn ook iets aparts en uniek . Maw Throwing Muses is wel een voornaam bandje geweest!

De ‘Anthology’ cd , de beste tracks door de band gekozen, aangevuld met (obscure) b-tracks, bracht het trio opnieuw samen; een klein anderhalf uur lang hoorden we een spannende belevenis van het oeuvre … Bijna twintig songs … “Shark” opende de set met haar snedig gitaarspel en huppelende, kinetische ritmes. Qua vocals had Hersh alvast nog niks ingeboet. Al meteen bracht zij haar handelsmerk van stemvariaties aan, die nog steeds verbazen. “Shimmer” en Sstart” hadden dezelfde sterkte.
We leerden eigenlijk de band kennen met ‘The real ramona’ (’91), die opvallend links wordt gelaten in de ‘Anthology’ gigs. Songs als “Soul soldier”, “Mexican woman”, “Vicky’s box”  en “Bea”, uit de periode ’86 – ’90, werden terug opgerakeld en kregen bij hun succesvolste periode maar weinig kans om gespeeld te worden . Hier merkten we al dat energie, inventiviteit en emotionaliteit elkaar kruisten.
Het toegankelijke “Bright yellow gun” zat netje in het midden van de set . “You’re so quiet” zei ze zelf stilletjes, maar de belangstelling, het warme onthaal en de enthousiaste reacties deden haar deugd.
Throwing Muses is een intense luisterervaring . Een eenvoudige opstelling, maar een perfecte afstemming van gitaar, bas (5snarige bas btw!)  en drums voor de ingenieus in elkaar gestoken gitaarsongs. De latere songs als “Hazing”, “Tar kisses”, “Limbo“ en “Furious” hadden een intense, meeslepende opbouw.
Niet steeds een evidente songkeuze, gezien enkele gekende klassesongs ( “Counting backwards”, “Not to soon”, “Firepile” en ook wel “Your ghost”) opgeborgen bleven. Een nostalgisch concept lieten ze horen, die het stof van onder enkele oude songs wegbliezen.
Het publiek slaagde erin hen twee keer terug te krijgen. “Pearl” huiverde, werd eerst akoestisch toon gezet en werd dan bedolven onder  een krachtige aanpak. . Het oude “Mania” maakte een link naar Patti Smith, en met dromerige, broeierige, sfeervolle obscuurtjes “Devil’s roof” en “White bikini sand” kon een definitieve streep getrokken worden van de overtuigende ‘Anthology’ tour in de Handelsbeurs.

Met plezier blikten we met de charismatische band terug naar de nineties. Ze speelden een stijlvolle set, waarbij we zelfs nog konden kennismaken met ‘neverheard’ nummers. Ze zullen opnieuw de studio induiken voor nieuw materiaal. Benieuwd … De start van een derde leven?! Intussen blijft een warm plekje in ons hart gereserveerd voor deze sing/songschrijfster.

Ook het Antwerpse collectief Newtown beet sterk van zich af: emotievolle pop  van aanstekelijke, spannende, dromerige en fris opbouwende songs, een zanger/gitarist/toetsenist die zich in de picture speelde en een link naar de hoofdact. Overtuigend mooi setje !

Neem gerust een kijkje naar de pics
http://www.musiczine.net/nl/fotos/throwing-muses/

Organisatie: Handelsbeurs, Gent