Greenhouse Talent, Gent - volgende concertreeks

Greenhouse Talent, Gent - volgende concertreeks Concerten - Noordkaap kondigt Winterthur aan, van 20 september 2024 t-m 15 februari 2025 2025 - K’s Choice, 30Y ‘Time is a parasite (akoestisch)’, verschillende data, van 25 januari t-m 13 februari 2025 - Jasper…

logo_musiczine_nl

Wilde Westen, Kortrijk - events

Wilde Westen, Kortrijk - events Concerten 2025 19-01 Scarbo ‘time unfolded’ 23-01 Jazz cats: Julien Tassin (double bill) (solo + Tassin/Hermia/Joris) @Concertstudio 24 + 25-01 ’t Hof Van Commerce (reculer pour mieux sauter) @Depart 29-01 Arno: Rock’n’roll…

Democrazy Gent - events

Democrazy Gent - events Concerten 2025 Uncle acid & The deadbeats (performs Nell’Ora…

Zoek artikels

Volg ons !

Facebook Instagram Myspace Myspace

best navigatie

concours_200_nl

Inloggen

Onze partners

Johan Meurisse

Johan Meurisse

donderdag 28 april 2016 03:00

Silver Bullets

The Chills zijn nu terug , een must voor elke indie liefhebber . Een evenwichtige Martin Phillips is na al die jaren terug op het voorplan na een nogal bewogen leven, kun je zeggen.
Even voorstellen ? The Chills waren in de overgang van de 80s naar de 90s één van die muzikaal goed bewaarde geheimen in die opkomende indiescene . Inderdaad,  met bands als Galaxie 500, Pale saints, Yo la tengo , The Serenes en The Clean hadden zij een bepalende invloed  in navolging van een Feelies en Velvet Underground.
Ze zorgden voor licht sprankelende , zomerse droompop , die met de jaren onderkoeld gevoelig klonk. Eenvoudige licht huppelende , dromerige melodieën , geleest op dat kenmerkende indringende gitaarspel, ondersteund van keys , een diepe basstune  en frisse drumritmes. Ze leverden drie overtuigende albums af (‘Brave words’, ‘Submarine bells’ en ‘Soft bomb’) naast een reeks EPs uit de 80s . “ House with a 100 rooms” , ”The male number from the ID” en “ I love my leather jacket” zijn er drie die we hier even ophoesten . Maar check vooral het indrukwekkende “Pink frost” naast de gekende hitsingle “Heavely pop hit”.
Phillipps , 52 intussen , schreef wel af en toe iets, bracht met mondjesmaat iets uit , maar nu pas na 19 jaar hebben we een full album , dat een hechte indruk nalaat . ‘Silver bullets’ , met een jonge begeleidingsband achter zich, sluit naadloos aan op het oude werk . Elk minuscuul geluidje van de oude Chills beheersen ze .  “Underwater wasteland”, “Pyramid moon/when the poor can reach the mood” en de titelsong kenmerken nu net dat geluid perfect van subtiele, verfijnde, beklijvende , pakkende tunes ! Af en toe is er een breder klankenpalet , dat mooi verweven is in die indie.
Een uiterst genietbare dromerige plaat die we als een gelukkig weerzien ervaren
Op Boomtown gaven ze in de zomer van 2014 nieuw teken van leven . Een nieuwe jeugd kan worden aangevat!

donderdag 21 april 2016 03:00

Mothers

Swim Deep is een jong bandje uit Birmingham. Het vijftal wentelt zich in de rijkdom van de psychepop . Hun sympathiek dromerig, lieflijk , onschuldig indiepsychedelisch geluid tript in dit aardse bestaan . In hun klankkleur raken we hemelse wolken , ervaren een high in the sky gevoel, zien we roze olifantjes en passeren vloeistofdia’s . De onvaste fluistervocals, overstelpt van wat vocoder, wakkert het aanvoelen enkel maar aan . “One great song and I can change the world” , opent en is een weergaloze titel in het genre en brengt je meteen in optimale stemming .
Ze tappen fors in het psychedelisch vaatje en overtuigen sterk met “Heavenly moment”, “Namaste” en het afsluitende “Fueiho boogie”. Wat is het heerlijk vertoeven in hun zachtmoedige, aantrekkelijke geestesverruimend concept , in de voetsporen van Flaming Lips, Ozric tentacles , Spiritualized, Mercury Rev, MGMT en talrijke jonge bands in het genre.

donderdag 21 april 2016 03:00

Shamanaid

My Baby  is een jong Nederlands/Nieuw-Zeelands trio die hun rootsblues een aanstekelijke, groovy drive geven . Een doorleefde, aftandse deltablues/country geluid in een verfrissend, eigentijds jasje gestopt , gemixt aan  indie , funk , gospel en oriëntaalse geluiden.
Ze zijn toe aan hun tweede plaat , intrigerend door de twee gitaren, drums, en zang. Een akoestische , elektrische fingerpicking en gitaarslides die direct , gruizig , geheimzinnig als bovenaards klinken , gedragen door de warme , vederlichte vocals van Cato van Dijck. “Seeing red” , “Uprising”, “Remedy” en “Panggajo” brengen al die elementen mooi samen en tekenen voor creativiteit . Innemend , sfeervol klinken “The doors of your mind”, “Mary Morgan” en “Hidden from time”, die sober worden gehouden . Seasick Steve viel al voor het trio en nam hen mee  op tour . Henny Vrienten huurde hen als begeleidingsband. Nu nog samen op pad met onze Trixie.
My Baby - Een muzikaal concept dat vernieuwing in traditie weeft . Heel sterk!

donderdag 21 april 2016 03:00

Zipper down


Het was een tijdje stil rond de Eagles , die na ruim zes jaar een nieuwe cd uithebben ‘Zipper down’ , een goed half uur rock’n’roll (speel)plezier , waar de rockclichés om de oren vliegen. Aanstekelijke glamrock , o.m. met de hulp van vriend Josh Homme , die deels op tournee trekt .

We hebben hier rechttoe –rechtaan rock’n’roll, dat aangenaam , vrolijk klinkt en met een dosis humor dient gerelativeerd te worden. “Complexity” is er al meteen eentje om van te snoepen , en was ergens al eens te horen in een elektronische versie . Verder gaat het combo leuk strak , stevig te werk op “Silverlake”, “Got a woman”, “Got the power” en “The reverend”. Melodieus , zompig, beheerst . Het gaspedaal hoeft niet steeds ingedrukt te worden, de sfeervollere tracks laten we wat over ons heen waaien.
Kort plaatje , goed zonder meer , maar ook niet meer dan dat . Nu , de Eagles zelf verwachten eigenlijk ook niet meer … Plezier beleefden ze zeker toen ze aan de cover van Duran Duran’s  “Save a prayer” begonnen. Niemand had toen ooit gedacht dat de tragiek van de dramatische gebeurtenissen in de Bataclan, Parijs daar spijtig genoeg heel wat verandering in brachten en een trauma achterlieten; het nummer is nu een zalvende hymne door die terreuraanslag . Tijd geven om de zaken te verwerken , een plaats te geven , een ‘peace en love’ , ‘unite’ gevoel verwezenlijken zijn nu de pijlers geworden …

donderdag 14 april 2016 03:00

The birds return


Erik Van Biezen is een doorwinterde muzikant die al een indrukwekkend parcours heeft afgelegd , o.m. dienstjaren bij Paranoiacs, Axelle Red, Revenge 88, Freddy De Vadder, Dandy Davy en jawel 22 jaar Gorki! Hij is  nu toe aan zijn eerste album onder Biezen . Die ervaring deelt hij op de plaat met sing/songwriting van allerhande sfeerscheppingen en emoties, die hij omzet in een rits intens broeierige , sfeervolle, spannende nummers , die de rootspop/stadsblues van Daniel Lanois, de stemming van Lanegan en de donkerte van Morphine benaderen . De toevoeging van verdwaalde stadsblazers, keys /soundscapes zijn uiterst waardevol.

“Deadly charm” is er eentje om te koesteren en de titelsong refereert naar Howe Gelbs Giant Sand , maar met een eigen touch .
De openingstrack intrigeert door de Indiase elementen op z’n Jah Wobble’s. Een schitterende start . Ook Echo’s cover “Bring on the dancing horses” bruist van creativiteit door de opbouwende ritmes en de lichtjes schurende gitaren . Hij besluit met een knipoog naar Howlin’ Wolf . Inderdaad , die benadering en afwisseling in het materiaal respecteert Biezen net! En zorgt dat dit album zomaar niet aan je voorbij mag gaan …

donderdag 14 april 2016 03:00

Divers

Joanna Newsom heeft wat op zich laten wachten. Stilgezeten heeft ze niet , er was het huwelijk met de komiek Andy Samberg, de toetreding tot celibrity kringen, de flirt met de filmwereld en het verder uitwerken van haar muzikale ambities.
Ze staat op de nieuwe plaat nog steeds garant voor een heerlijk, betoverend geluid, een verheven schoonheid op harp en piano, gedragen door een hemelse zang, die het nauwst leunt aan Kate Bush.
Door de klassieke leest van het sfeervolle materiaal, die refereert aan de ‘The Spirit of Eden’ van Mark Hollis’ Talk Talk, borrelen beelden van een ‘Garden of Eden’ op . Toegegeven, de plaat vergt diverse luisterbeurten , maar we zijn onder de indruk van het minimale geluid , haar virtuositeit , en de ruimte die gecreëerd wordt om iets breder te gaan en die de arrangementen treffend, perfect en puur oprecht samenbrengt.
Het geheel klinkt cinematografisch en verhaalt haar persoonlijke ervaringen . Een emotionele katharsis van de tekstdichteres , een elegante pracht en schoonheid in elf songs, die net niet te lang duren om volledig verzwolgen te geraken in een episch geluid en in barokke orkestratie. Ze laat ons meedrijven in de finesse en subtiliteit van haar elfenpop. Mooie return.

donderdag 07 april 2016 03:00

Terug naar het begin

Walrus is de band rond Geert Noppe die al toe is aan hun tweede cd . Een muzikaal verleden heeft hij bij Yevgueni (zang/toetsen) en toen deze van Klaas Delrue een sabbatjaar inriep , legde hij zich volledig toe op Walrus . We hebben hier fijngevoelig, stekelig als stevig Nederlandstalige pop, die charmeert door een muzikale rijkdom en beheerste orkestratie. In die eigen koers is de invloed van 90s Belpopiconen De Mens , Noordkaap , Gorki , De Kreuners , Bart Peeters & Hugo Matthysen onmiskenbaar . Hij geeft er een persoonlijke touch aan, pop met symfonische accenten in de goede betekenis van het woord . Alex Callier was in de opvolger van ‘Op de valreep’ luisterend oor . “Iemand moet de slimste zijn” en “Tegenpool” zijn er alvast twee om in te lijsten, maar ook de rest van de plaat zit goed , vernuftig en subtiel in elkaar . Het maakt de Nederlandstalige pop sierlijk groots …

donderdag 07 april 2016 03:00

Thank your lucky stars

Beach House , Victoria Legrand (keyboards/backing vocals) en zanger/multi-instrumentalist Alex Scally , vallen op door hun geluidskunst, van sfeervolle , onderkoelde synthlagen en gitaar , in gedoseerde galm en de rokerige, doorleefde  stem van Legrand. Een bedwelmende trip van broeierige, toegankelijke droompop, ondergedompeld in shoegaze, met een verontrustende, donkere onderlaag , die het sprookjesdecor durft te doorkruisen . De eerste platen waarmee ze definitief doorbraken, ‘Teen dream’ en ‘Bloom’ tapten uit dit vaatje . Een handvol singles raakten en staan dus net garant voor bezwerende dreampop in een donkerzwoel sfeertje .
Het Amerikaanse duo  bracht nu twee platen uit op een goede twee maand tijd . De vorige ‘Depression cherry’ is eerder een conceptalbum , die een minimalistische aanpak heeft , slepend materiaal , broos als grillig, met een  trage, repeterende drumbeat. Een ietwat andere invalshoek.
Zonder enige promocampagne is er nu ‘Thank your lucky stars’ , die nauw gelinkt kan worden aan de vroegere cd’s en beheerst met hun geluidskunst omgaat . Algemeen hebben we hier lichtvoetig, uiterst genietbaar  materiaal waarvan de openers “Majorette” en “She’s so lovely” de barometer vormen en ons meedrijven , - voeren naar ontspanningsoorden. “All your yeahs” is er eentje die opvalt door het frisse, tintelende gitaarspel en “Common girl” creëert net dat kenmerkend sprookjesdecor . Mooi wat het duo opnieuw verwezenlijkt!

Trixie Whitley - Rockende huiskamerset in de Lotto Arena!
Trixie Whitley
Lotto Arena
Antwerpen
2016-04-29
Johan Meurisse

Trixie Whitley is een grootse artieste geworden . Bitterzoete romantiek , sentiment in een donker kleedje. Het tengere , schuchtere meisje bijt nu van zich af , klinkt zelfverzekerd en gaat met haar band gretig te werk . Een gebalde woede ervaarden we met momenten door een verschroeiende sound, maar evenzeer kenmerkt een bij het nekvel grijpend geluid, die haar gekende intimiteit niet uit het oog verliest.
28 is ze intussen en toe aan haar tweede plaat … ‘Fourth corner’ was haar debuut , in 2013 verschenen , en dat verzilverde ze met het puike ‘Porta Bohemica’, die vanavond natuurlijk in de spotlights kwam te staan.

We voelden het al aankomen de voorbije jaren . Ze was al een talent op jonge leeftijd, liet ons kennismaken met nummers op gitaar en piano en raakte door haar heldere , indringende ‘crooner’ stem . Wat wil je , ze is de dochter van de overleden bluesrockende Chris Whitley , ze is Belgisch-Amerikaanse , het zit haar in de genen en ze kreeg de muziek in de papfles. We hebben hier heerlijk doorleefde rootsamericana, sfeervol; broeierig en intens spannend; een paar jaar terug toonde ze met het Black Dub project van Daniel Lanois al de nodige bravie.
In de klein anderhalf uur durende set creëert ze verschillende stemmingen , die haar multi- talent als artieste, sing/songschrijfster , zangeres en instrumentaliste onderstrepen .
Ook vergeten we haar band niet . De drie anderen staan dicht bij Trixie opgesteld , wat voor chemie zorgt . De vonken voelden we , het vuur spatte . “A thousand thieves” met z’n tempowissels, tekende vroeg voor dit beleven , die klankkleur, die spanning , die wisseling van introspectie en extravertie in een sober, diffuus lichtdecor.
De woeste golven op zee vormden het decor bij de eerste nummers; “Faint mystery” , die de set opende en iets verderop het donkere sfeervolle “Irene” kregen  een cinematografische touch . “Gradual return” bracht een rockende Trixie en op het podium kwam er meer licht en lichtvariatie. Op “New frontiers” eist elektronica zijn recht op .
De songs konden we ten volle beleven , ook is een zaal als de Lotto Arena misschien  ietwat te hoog gegrepen voor haar geluid. Het oude “Oh , the joy” tintelde door een pakkend elektrisch gitaarspel van de lady in zwarte avondjurk . Een Trixie op z’n Polly Harvey’s!
De single “Soft spoken words” was beladen, kenmerkte heel wat wisselingen en overtuigde sterk . Op het broeierige “Nature boy” was zij op een tweede drum te zien, niet vies om even van koers te veranderen , en een vleugje experiment door wat jamming toe te voegen . Om dan over te stappen naar het herkenbare , van het integere “Closer” en het rockende “Need your love”.
Diep ging het kwartet evenzeer op de afsluitende reeks “Hotel no name” en “Breathe you in my dreams” door de dreigende , onrustige , hobbelige ritmiek. Sterk wat we hier te horen kregen!
Een frisse aanpak hoorden we op Prince’s  “Nothing compares to you” , die zich niet direct liet herkennen en een mate van grilligheid had.
Tot slot wuifden emotievolle pianotunes van het ingenomen “Eliza’s silence” , die het beeld van een verlaten, rokerige kroeg opriep, ons definitief uit.

Vanavond geen Trixie unplugged of op piano. Kortom, mooi hoe talent , gevoel en emotie allemaal samengaan in een rockende huiskamerset!

Organisatie: Live Nation

Twintig jaar na het debuut werden we vanavond overweldigd door Sophia , het alter-ego van Robin Proper-Sheppard . Samen met de nieuwe begeleidingsband bundelde de man de  bitterzoete romantiek van Sophia met de late80s –mid90s van Swans (remember de platen ‘Children of God’, ‘The burning world’, ‘White light from the mouth of infinity’ en ‘Love of life’) en z’n eerste voorliefde God Machine (twee platen maar uitgebracht, opgeheven uit respect na de plotse dood van bassist Jimmy Fernandez).

Die muzikale werelden samen, is meteen ook alles gezegd van de set van de avond: van ingenomen, breekbare , desolate songs wordt de sound getriggerd naar een twinkelende , stuwende , hitsende , onrustige ritmiek van drums en crescendo opbouwende , gierende , sch(e) urende gitaren; een knetterende feedback, een herdefiniëring van postrock, waaroverheen z’n weemoedige vocals zweven .
Een intiem, gezellig , fris aangekleed als grillig, grauw decor, dat zalvend, weerbarstig is. Een muzikaal concept dat confronterend, dwingend als indringend, bezwerend, lieflijk klinkt. Een deprimerende blik als een glimlach met fonkelende oogjes. Gevoeligheid en uitbundigheid hebben een flinterdunne lijn . Emotionaliteit die van zich afbijt. Hart-verwarmend als hart-verscheurend . Beheerst, doordachte, toegankelijke set, met ruimte voor creativiteit en avontuur ; hij en zijn begeleidingsband zijn op elkaar ingespeeld. Top!
Hij omschreef het zelf als psychedelische noise , die kan exploderen en als lava een juiste richting uitgaat binnen een voorgeleid pad. Op een dag als deze kwam de ‘Sophia’ muziek ideaal tot zijn recht, koud – warm weer , felle regen- hagelbuien en zonnestraaltjes die ons gezicht aangenaam streelden .
Na ruim zeven jaar heeft hij nieuw werk uit, ‘As we make our way (unknown harbours)’, zesde in de rij , die het ontroerende ‘There are no goodbyes’ opvolgt . Een gepolijste plaat die live een ander gelaat krijgt. De plaat werd integraal gespeeld , de intro van donkere, ambiente soundscapes, met een zeker stoorzendergehalte , was de barometer voor dit optreden .
De opener “Resisting “was er meteen knal op , bouwde op en zette dan alle registers open. Daarna werd het rustiger en konden we ons laten meedrijven door de kenmerkende traag slepende , dromerige gitaarmelancholie . “The drifter” , “Don’t ask” , “Baby hold on” en “It’s easy to be lonely” pasten perfect in dit kader. “Blame” was er dan eentje die volgende songs “St Tropez/The hustle” en “You say it’s allright” positioneerde naar een fel, snedig ,  gedreven , schurend geluid.  Wat een eenvoudig gitaarriedeltje als aanzet allemaal niet verwezenlijkte! En tussenin konden we even laidback genieten van “California” , die een westcoast gevoel ademde . Tot daar het nieuwe werk.
Het tweede luik ging dan alle kanten op, van de ingenomen pracht tot die ‘postrock’ stroomstoten die ons lichaam prikken toediende. ’Duyster’ slowcore, die onrustig, gejaagd, dreigend , explosief wordt. Een bevredigend masochisme. Tja , wat wil je als je volgende reeks te horen kreeg in dit concept: “So slow” , “Bad man”, “If only”, “Desert song n°2”, “Darkness (another shade in your black)” en het afsluitende “The river song”. Proper- Sheppard ontpopte zich als een Michael Gira dirigent , de rug naar t publiek , de blik naar z’n medespelers en de gitaar strak gespannen aan de borst . Dit zinderde na … We werden uitgewuifd met “I left you” die even kon losbarsten en een sfeervol opbouwend “Birds”; letterlijk werden we op de vleugels meegenomen, de Rotonde van de Bota uit (De Rotonde was een bewuste keuze trouwens van de man himself in samenspraak met z’n fans).

Lang geleden dat we het Licht van … Sophia zagen, een uniek geluid dat een zwaarmoedig rockend jasje kreeg aangemeten - Vijf sterren optreden!

Organisatie: Botanique, Brussel 

Pagina 22 van 180