The Haunted Youth leerden we kennen toen ze met hun single “Teen Rebel” opgepikt werden door StuBru voor De Nieuwe Lichting. Daarna volgden nog een paar fijne singles, maar het was nog wachten op een album. Dat komt er straks aan, in november.
Om ons nog eens warm of wakker te maken voor dat album is er nog één single en dat is “I Feel Like Shit And I Wanna Die”. Met een heel beladen tekst over je slecht voelen en daar ook eerlijk voor willen/mogen uitkomen. Moet kunnen, uiteraard. Die zwaar op de hand liggende lyrics worden verpakt in een lichtvoetige poptrack die beelden oproept van een strand, ondergaande zon en misschien nog een cocktail erbij. Onbezorgdheid met een grote, roze strik errond. En opnieuw een the Cure-achtig riffje daarbij, zoals we dat ook al herkenden op “Teen Rebel”.
Zowel Radio 1 als Willy en StuBru zouden hiervoor moeten smelten.
https://www.youtube.com/watch?v=gXMyTSGMvRk&t=56s
Het Nederlandse Speedmobile ontstond als een tribute-avond aan Lemmy van Motörhead, maar omdat het zo plezant was, maakten ze er een band van, met leden psychobillyband Batmobile en garagerockers Peter Pan Speedrock. In 2020 was er al de EP ‘Speedmobile’ op vinyl en een album werd toen reeds aangekondigd, tot corona op de grote pauzeknop drukte. Daarom volgde er eerst nog de digitale EP ‘Straight Off The Farm’. Het eerste full album heet nu ‘Supersonic Beat Commando’.
Op dat full album worden een paar songs hernomen van de eerdere EP’s (“Fun Control”, “Iron Ride” en “Drink, Fight, Fuck All Night”) aangevuld met een tiental nieuwe eigen composities en een cover van “The Train Kept A Rollin”. Die ken je misschien in de versies van the Yarbirds, Led Zeppelin of Aerosmith. De versie van Speedmobile klinkt vet, maar zal misschien niet zo lang in ons geheugen blijven hangen als die van Aerosmith.
De eigen composities zijn exact wat je kan verwachten als je psychobilly en garage combineert: uptempo rock, smerig, hitsig en catchy. De lyrics hebben niet veel diepgang, maar daar ligt in deze genres nu eens echt niemand wakker van. De riffs vliegen je om de oren en de vunzige rock ’n roll viert hoogtij. Dit album is een feestje van begin tot eind.
Ondanks de heel Vlaams klinkende bandnaam is Dreef een Franse band. Duinkerke is dan wel nog Frans-Vlaanderen, het zijn echte Fransozen met Vlaamse familienamen als Camerlynck en Ryckelynck. Hun eerdere werk was niet op mijn radar geraakt, maar hun jongste EP is er eentje om in te kaderen. Heerlijk lo-fi-rock, en naar eigen zeggen geïnspireerd op Vlaamse landschappen.
“Start A Show” komt uit dezelfde keuken waar ook The Smithereens en The Excessives al eens een gerechtje in elkaar knutselen. “So Called Jesus” herinnert mij aan de dreamy rammelrock van Mitsoobishy Jackson, Sleath of Dada Waves. “Country Side Of It” doet met zijn rocksteadybeat en de vele surf-like echo op de gitaar denken aan Seagulls. “Dagger’s Daughter” heeft opnieuw die Smithereens-swagger, maar nu met wat Elvis Costello of Lemonheads en misschien wat van The Romans en The Machines.
Om met deze muziek onvoorwaardelijk en breed door te breken, daarvoor komt Dreef enkele decennia te laat. Maar dit Franse viertal is sterk bezig en verdient zeker uw aandacht. Dreef, ça tient la route, nondedju!
https://dreef.bandcamp.com/album/so-called-jesus-ep
The Analogues Sideshow
In september verschijnt ‘Introducing The Analogues Sideshow’, het nieuwe en eerste album met eigen nummers van de Nederlandse Beatles-tributeband The Analogues. “Onze hoofdactiviteit blijft het integraal live brengen van Beatles-albums. Onze eigen muziek brengen we daarom uit als The Analogues Sideshow", zegt Fred Gehring, drummer en mede-oprichter van The Analogues.
De eerste single van The Analogues Sideshow is “Goodfoot”, gecomponeerd door Felix Maginn, gezongen door Felix Maginn en Diederik Nomden en met ruim baan voor de groovy blazerssectie en Jac Bico's slide.
Het geluid is – zoals de rest van het album - divers en eigentijds, maar de late jaren ‘60 en de vroege jaren ‘70 waren duidelijk een inspiratiebron.
https://www.youtube.com/watch?v=NkK7lzEpVOU
Je kan het neo-klassiek noemen of ook instrumentale luisterpop. Wat vast staat, is dat “Settle”, de single van Challem, een betoverende charme heeft die we ook al hoorden in het vroege werk van Agnes Obel.
Challem is Joachim van Marrewijk uit Nederland. Hij speelde eerder bij Rosemary & Garlic en Thyrza. “Settle” komt van zijn aanstaande EP ‘Aparigraha’. Die EP brlooft een mix te worden van dromerige en reflectieve composities die met de hulp van Sam Jones (Studio Joneski) en D. Ruffini (Wisseloord studio’s) zijn opgenomen.
https://music.youtube.com/playlist?list=OLAK5uy_naHB4q0t2YYklnzOExwsz7aAzEJIclz4I
Cardinal is een nieuwe hardrockband uit de regio Mechelen. Hun eerste singles waren “Nightflyer” en “NDA” en inmiddels is er hun eerste EP ‘I’.
De band bestaat inmiddels drie jaar en Cardinal spaarde moeite noch kosten voor deze release. Ze gingen opnemen in de gerenommeerde Daftstudio’s onder leiding van Bob Briessinck (Warbringer, Scavenger, ..) en met extra producing expertise van Ives Mergaerts (Brides Of Lucifer, ..). In de band herkennen we o.m. Anton Mergaerts, die ook nog in de gothrockband Velvet Mist zit.
De EP bevat vijf tracks. Die zijn allemaal catchy en onmiddellijk meezingbaar, wat net de sterkte maakt in hardrock. De band is een beetje een kruising van Van Halen en Whitesnake. In de lyrics keren veel hardrock-clichés terug, maar dat kan dit genre wel hebben. Opener “Sign Of The Cross” is één van de snelst gespeelde en vinnigste van de vijf. Mooie songopbouw en solo’s. Hetzelfde geldt voor “Child Of The Night” en “NDA”: heel degelijke songs die tegelijk heel vertrouwd klinken en soms toch kleine verrassinkjes verbergen. “Nightflyer” is meer een militante mid-tempo-stomper en ook deze valse trage heeft weer die heerlijke koortjes. “Slaying The Giant” is een interessante afsluiter, vanwege de voor dit genre gedurfde break en spoken word-gedeelte, wat we eerder in de prog verwachten.
Deze Cardinal heeft alles in zich om uit te groeien tot één van de vaandeldragers van de heersende hardrock-revival.
https://www.youtube.com/watch?v=_ri-48nu9zM&list=OLAK5uy_lfOtsKEZGZ5ZJ3K6IunrqAj2vdDdLTd-Q
Een bende ongeregeld met een lange staat van dienst in de Vlaamse underground, dat is potgrond waarin het zaadje van de nieuwe punk/hardcoreband Röt Stewart is geplant.
De bandbezetting kregen we in gecodeerde versie. Op zang is er Wölf Stewart (Sartramus, Mölär, ex-Chalice), op gitaar Jah Nick Rötbeck (The DD's, ex-Lös Bönöbös), op bas Rötsomer (Möa, Cörpse Mutilation, ex-Mörbid Desire) en het betere slagwerk komt van Clint M.K. Rötwood (ex-Idiöt Rant, ex-Misanthröpic danceband, ex-Tarmak, ex-Göödhead, ex-Phöenix Rebelliön).
De demo van Röt Stewart die we in handen kregen is geen officiële release, wel een cassette met een soort van veredelde repetitie-opname, zoals ze dat in de 80’s deden. Die setting past natuurlijk helemaal bij deze muziek en het geeft tegelijk ook goed aan hoe deze band live klinkt.
Over de mix van punk en hardcore van Röt Stewart kunnen we kort zijn: die is vinnig en militant. De onderwerpen zijn o.m. het Vlaamse heractiveringsbeleid voor langdurig zieken (“Verk”), vervelende vrienden (“Fucking Shoe”) en online-meningen (“Digital Masturbation”).
Er staan ook twee covers op deze demo: “Rather See You Dead” spelen ze in de versie van Mongo Ninja, maar oorspronkelijk is het van Legionaires Disease. O.m. Corrosion Of Conformity nam daar ook al een versie van op. “Bad Attitude” is een cover van The Testors, maar de Stewarts baseerden zich op de versie van Darkthrone. In iets meer dan twaalf minuten komen liefst acht songs langs, inzake energie en compactheid kan dat tellen.
Deze demo werd slechts op een handvol exemplaren gemaakt en is reeds volledig uitverkocht. Dat lijkt me meer dan een beetje jammer voor wie deze band nog wil leren kennen.
Wat Röt Stewart op deze demo brengt is zeker niet nieuw, maar dat dergelijke muziek vandaag nog zo militant kan klinken, heeft ons hoop. Hiervan willen we snel een officiële release zien en horen. En een concert! In een kraakpand! Worden er nog panden gekraakt? Who cares!
Lindsay Schoolcraft kennen we vooral van haar jaren bij de Britse extreme metalband Cradle Of Filth, maar daarvoor en nu ook daarna heeft deze Canadese al heel wat muzikale watertjes doorzwommen.
Dit jaar komt ze aan de oppervlakte met de single “New World”, een symfonische powermetalsong met heel wat Keltische invloeden. De band die ze hiervoor verzamelde, oogt indrukwekkend: Fabienne Erni van Eluveitie en Jen Majura en Rocky Gray van Evanescence, naast een paar minder bekende maar minstens zo getalenteerde muzikanten.
Deze single is betoverend en houdt je aandacht vast. De stemmen van Schoolcraft en Erni liggen relatief dicht bij elkaar en dat werkt wondermooi. Doorgaans zijn het de tegenovergestelden/uitersten die elkaar uitdagen en een song zo naar een hoger niveau tillen, maar op deze manier lukt het ook.
Er komt een album van Lindsay Schoolcraft aan en als de andere songs daarvan ongeveer hetzelfde niveau halen als deze “New World” is dat iets om naar uit te kijken.
New World -single-
Lindsay Schoolcraft feat Fabienne Erni
Eigen Beheer
W. Pike kennen van zijn liedjes samen met zijn Glanzende Guido’s. Later dit jaar brengt hij echter een Engelstalig solo album. Deze song had hij al geschreven vooraleer de oorlog uitbrak en was vooral geschreven naar aanleiding van de vele bootvluchtelingen. Niettemin brengt hij dit nummer nu wat eerder uit omdat het nu past in het momentum.
Het nummer begint en eindigt met Afrikaanse stemmen en muziek invloeden om dan tot een gezapig indie nummertje over te gaan, waar de tekst één van de belangrijkste rollen speelt. Het zit wel goed in elkaar. Ook wordt het mooi opgebouwd. Vandaar dat het zeker het vermelden waard is. Daarenboven belooft W. Pike dat elke cent die hij via streaming (Deezer, spotify…) verdient naar de juiste hulporganisaties gaat. Een reden te meer om het nummer eens te ontdekken.
Alternative/Indie
Song For The Refugee (From Kivu to Kiev) -single-
W. Pike
Een aangenaam liedje om naar te luisteren. Kijk ook eens naar het videoclipje: https://www.youtube.com/watch?v=vUFWwO63esw
De song is een eerbetoon aan de enige en onovertroffen troubadour Guido Belcanto. Een mooi uitgangspunt dat onze nieuwsgierigheid opwekt. Het nummer klinkt op het eerste gehoor niet al te serieus maar het steekt verdomd goed ineen.
Ze hebben het in een moderner jasje gestoken en er wordt gezongen zoals Hugo Matthysen destijds met zijn Bomen. Het tempo en de sfeer werd helemaal herwerkt (o.a. rustiger en trager) zodat we hier kunnen spreken van een adaptatie of reconstructie ipv een cover. Het geeft een heel andere dimensie aan het nummer waarmee ook duidelijk wordt dat Guido Belcanto wel degelijk een goede tekst- en songschrijver is.
Tevens is duidelijk dat dit gezelschap ook wel van wanten weet. De track begint easy going, heeft wat wendingen in de midden en een dansbare outro om mee af te sluiten.
Het resultaat is een aangename, gestoorde en moderne uitvoering van een warme, charmevolle song van Guido Belcanto.
Daarnaast hebben W. Pike en zijn Glanzende Guido’s een videoclip in elkaar gedraaid dat wel de moeite waard is om eens te bekijken.
Nederlandstalig/Alternatief
W. Pike en zijn Glanzende Guido’s
Ik Bracht een Bende op de Been -single-videoclip-
https://www.youtube.com/watch?v=2AHccieEdeU
Dick Von Rock is een nieuw studioprojectje van Erik Turner (van de Amerikaanse glam-metalband Warrant) en Skyla Talon (Killingbird, Blackburner, Scum Of The Earth, …). Samen maken ze muziek als Dick Von Rock en hun eerste single klinkt alvast veelbelovend.
Deze ‘Dick Von Rock’ is een catchy combinatie van energieke punkrock en de sloganeske heavy metal van pakweg Twisted Sister. Misschien niet super origineel, maar toch onmiddellijk meezingbaar en aanstekelijk.
Er komt nog een volledige EP aan van Dick Von Rock, maar wij vinden het alvast jammer dat dit niet meer zal worden dan een studioprojectje.
https://www.youtube.com/watch?v=ErWUVfXAcKk
Mydonna is een Gentse Madonna-tribute band die ontstond uit Needle And The Pain Reaction. Met die band brachten ze al wel eens een Madonna-cover en toen dan Caroline Clement langskwam, was Mydonna geboren. Waar we in de tribute-sector vooral kopieën van rock-acts tegenkomen, is een Madonna-tribute al zeker een welkome afwisseling. Caroline Clement, die ook drumt en zingt bij Echo City Waves, heeft een stem die bovendien bijzonder dicht op die van het origineel zit. En dan niet enkel die van de jonge Madonna, maar ook de – zeg maar – oudere versie van de Queen of Pop. En ze kan ook een flink stukje zingen en is een prima performer. Echt een aangename ontdekking.
Dat Caroline Clement’s stem zo goed lijkt op die van Madonna is een zwaard dat aan twee kanten snijdt. Het levert voor een tributeband bonuspunten op, want daar telt alles wat het publiek dichter bij het origineel brengt. Aan de andere kant beperkt dat de mogelijkheden om een eigen interpretatie te geven aan een Madonna-song. Als Needle kon deze band zonder enige opmerking een stevige rock-versie maken van pakweg “Like A Virgin”, als ze dat als Mydonna zouden doen, is dat veel minder evident, want dan valt het tribute-element voor een groot deel weg.
Maar dat is allemaal maar theorie en het mag hier zeker ook over de muziek gaan. Op het album ‘Revirginized’ krijgen we een leuke doorsnede van Madonna-hits, met toch de nadruk op het vroege werk. Het zijn geen ‘Soundmix-versies’, eerder een soort van live-in-the-studio-versies: wat je zou kunnen verwachten mocht Madonna zelf nog eens met een beperkte bandbezetting in een studio door haar hits bladeren. Als tributeband is dit een prima oplossing. Het heeft weinig zin om de originelen helemaal tot in alle puntjes en komma’s te willen kopiëren. Dat zou ten eerste muzikaal weinig toevoegen en het zou onmogelijk veel tijd en geld kosten om de productie van die hitsingles te kunnen evenaren. Madonna was daarin altijd een perfectioniste en ze beschikte altijd over flink wat budget en mogelijkheden. Op ‘Revirginized’ krijg je wel ‘natuurgetrouwe’ versies: bijzonder herkenbaar, strak ingespeeld en te vergelijken met live-versies van Madonna’s werk en meestal zelfs beter dan dat.
‘Revirginized’ is een prima visitekaartje voor Mydonna. Het laat perfect horen wat Mydonna als band kan en doet, met Caroline Clement in een schitterende hoofdrol. Ik kan me niet voorstellen dat een andere Madonna-tributeband het beter doet. Persoonlijk had ik van deze band, met deze bezetting, graag ook eens een volledig eigen interpretatie van een Madonna-song gehoord, maar dat kan later nog. Mydonna is nog lang niet uitgezongen.
https://mydonna.bandcamp.com/releases
https://www.youtube.com/watch?v=_7sH1PTILw8
De onenigheid in de rangen van Katastroof verraste vorig jaar niet echt, het definitieve vertrek van Stef Bef uit de band deed dat wel. De Antwerpse band grossierde decennialang in ondeugende of opruiende folkpop en af en toe eens een treurende ballade. Wie dat laatste aspect van Katastroof wist te waarderen, zit goed bij het solo-materiaal van Stef, nu als Stef & De Tong.
Muzikaal is er wel een koerswijziging. De twee single “Dat Het Liefde Is” leunt op een jazzy bossanova-ritme en heeft Raf Geudens op trompet als gast. De songopbouw, productie en arrangementen top. Stemtechnisch valt er misschien nog wat winst te boeken.
Maar net als bij Katastroof draait dit nummer toch vooral om de lyrics. Stef beschrijft heel treffend en met veel gevoel voor drama het ontstaan, de ontwikkeling en de pijnlijke afloop van een kantoorrelatie, en laat zelfs nog wat vage hoop op toch een happy end. Als tekstschrijver haalt hij hier bijna het niveau van een Raymond van het Groenewoud, Lieven Tavernier of Guido Belcanto. Het zal nog moeten blijken of hij dat niveau altijd kan halen, maar ik ben er redelijk gerust in.
Galine is nog steeds één van de meeste veelbelovende nieuwkomers in het Vlaamse popwereldje. Dat bewijst ze nog maar eens op haar nieuwe single “Team”, het aperitiefje van de EP ‘Lilith’ die eind dit jaar uitkomt. Op “Team” hoor je treffende lyrics over rivaliteit, eenzame strijd en niet meegaan in een eindeloze of uitzichtloze competitie.
Muzikaal begint Galine op “Team” ergens op het kruispunt van lounge, clubby en melancholie en komt ze daarna uit bij SX en Lana Del Rey.
Ook de video is knap: aansluitend op de lyrics en tegelijk mysterieus door geen aaneengesloten verhaal te vertellen, maar slechts flarden van het verhaal. Een beetje zoals de lyrics voor mijn part.
https://www.youtube.com/watch?v=HkL-YtZuLQQ
Nederlands 
Français 
